47 χρόνια συμπληρώνονται από την επιβολή της ξενοκίνητης Χούντας. Η 21η Απρίλη είναι ημέρα Μνήμης, ολέθριας και ζοφερής, που οφείλουμε εν τούτοις να κρατούμε ζωντανή, καθώς η Μνήμη είναι η ισχυρότερη ασπίδα προστασίας της Δημοκρατίας, ακόμα κι όταν αυτή περνάει κρίση. Φυλακές, απάνθρωπα βασανιστήρια, εκτελέσεις, εξορίες, ξερονήσια, σκάνδαλα, διαφθορά, διόγκωση του εξωτερικού δανεισμού και φυσικά, η μεγαλύτερη εθνική προδοσία των τελευταίων δεκαετιών, το πραξικόπημα του Σαμψών, που οδήγησε στον Αττίλα και στην κατάληψη της Βόρειας Κύπρου, αυτή είναι η αδιάψευστα απάνθρωπη πραγματικότητα που πρέπει να υπενθυμίζουμε σε όλους όσους τολμούν να αρθρώνουν την φράση – απειλή “μια χούντα μας χρειάζεται”.Η Δημοκρατία περνάει κρίση. Το Κοινοβούλιο παρακάμπτεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, Μνημόνια ψηφίζονται με την διαδικασία του κατεπείγοντος και κατά παραβίαση της κατ’ άρθρο ψηφοφορίας, διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται με καταστολή και ωμή αστυνομική βία, ακροδεξιοί και δηλωμένοι αντικομμουνιστές καταλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις, μία ναζιστική συμμορία συμμετέχει στο Κοινοβούλιο και «προστατευμένη» βιαιοπραγεί στους δρόμους… Υπάρχει όμως και μία άλλη Ελλάδα. Είναι η Ελλάδα που θυμάται. Η Ελλάδα των αγωνιστών, των ανήσυχων, των ονειροπόλων, των ασυμβίβαστων. Η Ελλάδα αυτών που δεν εφησυχάζουν, που αγωνιούν, που προσπαθούν, που ελπίζουν. Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για την χώρα και αυτή η Ελλάδα θα νικήσει! Οφείλουμε απέναντι στο μέλλον του τόπου να φυλάξουμε την ιστορική εμπειρία ως κάτι πολύτιμο και να διαπαιδαγωγήσουμε μία δημοκρατική νέα γενιά, να κάνουμε καθημερινότητα το σύνθημα του λαού μας «ποτέ πια φασισμός».Ο αγώνας για την έξοδο από την κρίση είναι αναπόφευκτα αγώνας για την Δημοκρατία. Η Δημοκρατία δεν είναι μέσο. Είναι σκοπός.